Perubatan berasaskan bukti

Perubatan berasaskan bukti (Evidence-based medicine, EBM) disokong oleh kajian tentang cara kita boleh memperoleh pengetahuan mengenai soalan klinikal utama seperti kesan campur tangan perubatan, ketepatan ujian diagnostik dan nilai ramalan penanda prognostik. EBM menyediakan akaun tentang cara pengetahuan perubatan boleh digunakan untuk penjagaan klinikal. EBM bukan sahaja menyediakan pakar klinik dengan strategi untuk amalan terbaik, tetapi juga, yang mendasarinya, falsafah bukti (kepentingan bahawa perlunya sesuatu perkara diikuti dengan bukti).

Minat terhadap falsafah bukti dalam EBM telah menyebabkan ahli falsafah mempertimbangkan sifat hierarki bukti EBM, yang menempatkan pelbagai jenis metodologi penyelidikan, kononnya, mengikut berat bukti relatif yang mereka berikan. Walaupun Jeremy Howick memberikan pembelaan kritikal terhadap EBM,[11] kebanyakan ahli falsafah telah menimbulkan persoalan tentang kesahihannya. Soalan utama yang ditanya tentang hierarki bukti berkenaan dengan kesahihan metodologi kedudukan dari segi kekuatan sokongan yang mereka sediakan;[36] [37] bagaimana contoh kaedah tertentu boleh bergerak ke atas dan ke bawah hierarki;[38] serta bagaimana jenis bukti yang berbeza, daripada tahap yang berbeza dalam hierarki, harus digabungkan. Pengkritik penyelidikan perubatan telah menimbulkan banyak persoalan mengenai ketidakbolehpercayaan penyelidikan perubatan.[39]

Selain itu, kebaikan epistemologi aspek tertentu metodologi percubaan klinikal telah diperiksa, terutamanya tempat istimewa yang diberikan kepada rawak,[40][41][42] tanggapan eksperimen buta dan penggunaan kawalan plasebo.